Kosningar og ógnarmáttur veraldarvefjarins

Máttur netsins er mikill og fer hraðvaxandi. Ég leyfi mér að fullyrða að Ólafur Ragnar Grímsson hefði ekki sent Icesave málið í tvígang til þjóðarinnar, ef netsins hefði ekki notið við.

Krafan um þingkosningar er býsna hávær í þjóðfélaginu um þessar mundir hjá almenningi og sumir stjórnmálamenn taka undir hana, eða þykjast taka undir hana.

Talandi um netið.

Hvað skyldi þurfa margar undirskriftir á netinu, þar sem krafa um kosningar er sett fram, til þess að forsetinn og ríkisstjórnin verði við henni og boði til kosninga?

Hvað myndu stjórnvöld gera ef 50-100 þúsund manns krefðust kosninga hið fyrsta?

Er ekki þarna komið kærkomið verkefni fyrir stjórnarandstöðuna og stuðningsmenn hennar?

Þeir segjast endilega vilja taka við stjórnartaumunum.

Þá er að nýta sér mátt netsins.

Er ekki líklegt að þetta verði gert?

Athugasemdir

[Kolbrún Hilmars, 3.3.2011 kl. 20:27]

Björn, þú hefur rétt fyrir þér á rangan hátt.

Það hvarflar ekki nokkrum manni með heila hugsun að krefjast nýrra kosninga þegar ekkert annað er í boði en hinn helmingur fjórflokksins.

"Meet the new boss, same as the old boss"! eins og enskumælandi orða það svo ljómandi vel.

Sama og þegið.

[Björn Birgisson, 3.3.2011 kl. 20:29]

Besti flokkurinn ætlar fram!

[Kolbrún Hilmars, 3.3.2011 kl. 20:34]

Skyldi hann batna við það?

[Björn Birgisson, 3.3.2011 kl. 20:38]

Sjáðu til. Hann fékk 34,7% í höfuðborginni. Það jafngildir 28 þingmönnum! Ég á ekki von á slíku fylgi í þingkosningum. En 20 þingmenn gæti hann hæglega fengið.

[Kolbrún Hilmars, 3.3.2011 kl. 20:44]

Tæplega. Besti er búinn að lifa sitt besta. Amk í höfuðborginni.

[Björn Birgisson, 3.3.2011 kl. 20:46]

Það liggur engan veginn fyrir.