Orðunefndin og biskupinn lausgirti

Slæmar fréttir af afleitu hátterni fáeinna kirkjunnar manna í kynferðismálum tröllríða umræðunni nokkuð reglulega. Hér í fámenninu og einnig út í hinum stóra heimi.

Herra Ólafur Skúlason, fyrrum biskup á Íslandi, hefur aldeilis verið í fréttum og þá miklu heldur sem skúrkur en boðberi friðar, góðs siðgæðis og góðra siða. Eftir all nokkrar ásakanir ýmissa kvenna má segja að dóttir hans hafi innsiglað rökstuddan grun um afleitt framferði hans, með eins konar biskupsdóttur innsigli.

Einhverja rekur eflaust minni til þess að ég lofaði að grennslast fyrir um hvað varð þess valdandi að biskupinn sá fékk fjórar Fálkaorður. Ég vildi vita hverjir hefðu mælt með því við Orðunefndina.

Ég sendi ritara Orðunefndar, Örnólfi Thorssyni, fyrirspurn um þetta í tölvupósti og hef ítrekað fyrirspurn mína.

Svar hef ég ekkert fengið. Ekki eitt orð.

Ég þekki ekki vinnureglur Orðunefndar. Kannski má ekki veita umbeðnar upplýsingar.

Engu að síður er lágmarks kurteisi hjá fólki, sem þjóðin elur, að svara erindum sem því berast frá launagreiðendum sínum.

Er kannski leynd Orðunefndar eitthvað í ætt við bankaleyndina?