Einelti og kynferðisleg áreitni voru örugglega til, en þöggunin var algjör

"Persónuvernd hefur gert athugasemd við framkvæmd fjármálaráðuneytisins vegna könnunar á tíðni eineltis í starfi hjá ríkisstarfsmönnum."

Já, það var ekkert annað!

Þegar ég var ungur maður var orðið einelti ekki til. En einelti var örugglega til. Engum hjálpað vegna þess. Hvorki ríkisstarfsmönnum né öðrum. Hellingur af brotnum sálum í umferð í framhaldinu.

Orðin hommi og lesbía voru eiginlega ekki til. En samkynhneigðir voru örugglega til. Þeir voru í felum eða faldir vandlega fyrir öðru fólki af ættmennum og skyldmennum.

Orðið endurvinnsla var ekki til og því ekkert endurunnið og öllu sturtað í sjóinn, sem allt gleypti og skilaði á nærliggjandi fjörur!

Orðin öryrki og bótaþegi voru aldrei í umræðunni. Minn langbesti kennari á unglingsárum var mjög fötluð kona. Svo fötluð, að dugnaður hennar við að bjarga sér, mun alltaf verða mér hugstæður.

Orðið áfallahjálp var ekki til og því engum hjálpað eftir erfið áföll. Sama hvers eðlis þau voru. Örugglega hellingur af brotnum, ískrandi lömum í umferð í framhaldinu.

Orðin kynferðisleg áreitni voru ekki til, en margir líklega áreittir með stuðningi vandlegrar þöggunar allra sem vissu um athæfið. Hellingur af brotnum sálum í umferð í framhaldinu.

Ég nenni ekki að nefna fleiri orð, sem ekki voru ungmennum töm á tungu á mínum uppvaxtarárum. Þau eru fjölmörg. Lesendur mega gjarnan bæta við fleiri orðum.

Ég hreinlega veit ekki hvort betra var að vera ungmenni fyrir 50 árum, eða í dag. Kostir og gallar.

Hvað finnst þér lesandi góður?

Sumir segja að nú sé algjörlega búið að aumingjavæða þetta þjóðfélag. Stundum finnst manni það. 

Hvað finnst þér lesandi góður?

 

Fjármálaráðuneytið lofar að bæta úr ágöllum

Athugasemdir

[Eggert Guðmundsson, 17.2.2011 kl. 23:09]

Það var lokað á síðuna mína þegar ég notaði orðið"Hommi" í smá samantekt sem ég skrifaði um samgleði  íslensku þjóðarinnar með "hommum og lesbíum". 

Það tók mig nokkurn tíma til að  sannfæra ritstjóra blogsins um að orðið "samkynhneygður" væri ekki til í  minni íslensku orðabók, sem ég notaði á mínum uppeldisárum og í menntaskóla.

Þessi gömlu orð sem allir skilja  eru  orðin skammaryrði í hugum margra og fínna þykir að segja mjög óþjálf orð eins og "samkynhneygður" og gagnkynhneygður"í stað þessara góðu og gildu gömlu orða sem allir skilja.

Það má líka leika sér  með íslenskuna frekar og sjá hversu skemmtilegt mál íslenskan er. Td. merkingarmunur orða s.s. Látlaus kona, Lauslát kona.

Þetta er útúrdúr og ég held að það hafi verið léttara fyrir okkur að alast upp , heldur en hin nýja kynslóð sem þarf að kljást við öll þessi vandamál sem sett hafa verið á yfirborðið. 

En kannski er það þeim til gæfu að hafa kynnst og alist upp með þessi yfirborðsvandamál.  Það verður þeim léttari spor að gangast við nauðgun ríkisins og leita hjálpar þess, þegar allt fer til helvítis hjá þeirra heimilum vegna ákvarðana ríkisvaldsins.

Þá held ég að það orð og orðasambönd skipti þau ekki máli lengur.

[Björn Birgisson, 17.2.2011 kl. 23:18]

Eggert Guðmundsson, þakka þér innilega þetta innlit! Geri vangaveltur þínar algjörlega að mínum! Takk!

[Hrólfur Þ Hraundal, 18.2.2011 kl. 00:16]

Ágæt mál hjá þér B. Birgisson.  Ég þekki þó ekki þetta mál Persónuverndar, en það breytir þó ekki því að ég upplifi upptalningu þína á svipaðan hátt sem unglingur.  Einelti, eða yfirgangur í skólum var ekki bundin við nemendur heldur voru kennarar á stundum forgöngumenn í því hátterni. 

Ég átti heima í grennd við Geitháls sem barn og fyrsta vetur minn í skóla sótti ég í Laugarnesskóla.  Trukkur frá Guðmundi Jónassyni flutti okkur krakkana úr sveitinni fram og til baka og voru það á stundum ævintýra ferðir, þar sem á þeim tímum voru vegir utan Reykjavíkur ekki ruddir.  

Það gerðist svo þennan fyrsta vetur minn í skóla að ég þurfti að pissa og rétti upp hendi til að fá athygli kennarans sem leit ekki við mér nokkuð lengi að mér fannst.  En þar kom og þá spurði hann  mig nokkuð hvasst, hvað vantar þig?  Égóvið búin stamaði að ég þyrfti að fara og pissa.  Hann sagði að tíminn væri ný byrjaður og ég hefði átt að pissa áður. 

Ég hélt í mér þar til tímanum lauk og fór svo að athuga með klósettið, en eins og ég hafði reynt áður á var klósettið samkomustaður stórra stráka og þeir ráku mig út svo sem þeir höfðu gert áður. 

Í næsta tíma þá bað ég kennarann um leifi til að fá að fara á klósettið en hann endur tók fyrri rullu og kallaði mig ónafni.  Sem betur fer var þetta síðasti tíminn þennan daginn því að piltur sem sat fyrir aftan mig rétti upp hendi og þegar hann fékk leifi til máls þá sagði hann, kennari það er pollur á gólfinu.