Fallega gert af Hæstarétti

Hæstiréttur ógildir dóm Héraðsdóms fyrir smygl. Sektin átti að vera 400 þúsund. Góssið var ekki mikið að vöxtum. Þó eitt Rolex armbandsúr, ásamt fleiru.

Úrið var metið á rúmar 619 þúsund krónur, silkihálsbindin á samtals 63 þúsund krónur, hálsklútarnir á 265 þúsund krónur og taskan á 56 þúsund krónur.

Fallega gert af Hæstarétti.

Ætli maðurinn hafi framvísað flokksskírteini?

Alla vega fær hann annan séns í Héraðsdómi.

Rolexúri vísað heim í hérað

Athugasemdir

[Doddi (IP-tala skráð) 27.1.2011 kl. 20:41]

Ég get sagt þér það Björn, að það liggur við að ég vilji bara taka Óskar Helga á þetta allt saman. Rífa draslið eða sprengja í loft upp. Þetta er svo viðbjóðslega spillt og siðblint lið.

[Björn Birgisson, 27.1.2011 kl. 20:48]

Sveinn minn, er ekki Óskar Helgi algjör friðsemdarmaður inni við stoðgrindina? Eins og sjá má af skrifum mínum er ég þér nokkuð sammála. Slátrun Stjórnlagaþingsins var ekkert annað en óþarfa óþokkabragð af hálfu Hæstaréttar. Tiltrú mín á "réttinn þann" er að engu orðin. Var ekki mikil fyrir.

[Doddi (IP-tala skráð) 27.1.2011 kl. 20:59]

Ég veit ekki hversu herskár hann Óskar er, óttast reyndar að hann guggni þegar á hólminn er komið.

[Björn Birgisson, 27.1.2011 kl. 21:02]

Guggni, nei fjandakornið, hef ekki trú á því. Ég spurði hvort hann væri ekki friðsemdarmaður, en efast ekkert um að hann er kjarkmaður.

[Doddi (IP-tala skráð) 27.1.2011 kl. 21:14]

Má vera rétt hjá þér Björn.

Ég velti fyrir mér öðru, sem einnig er úr smiðju Óskars Helga:

Er ekki hægt að segja sig með einhverjum hætti úr lögum við þetta glæpasamfélag?

Eða er ekki hægt að draga einhverja línu og segja: Íhaldið og allt það lið verður þarna megin og hinir sem vilja heiðarlegt samfélag verða hinu megin.

[Óskar Helgi Helgason (IP-tala skráð) 27.1.2011 kl. 22:02]

Heill og sæll; Björn Ísfirðingur, jafnan !

Björn og Sveinn Rosenkranz !

O; hví, ætti ég að guggna - og við hverju, svo sem ? 

Ekkert; hræðist ég meir, í þessu Jarðlífi, en mig sjálfan; ykkur, að segja.

Ykkur að segja; eru Sómalskir sjóræningjar, sem Múllah Ómar, austur í Baktríu (Afghanistan), hinir mestu hófsemdar- og hæglætismenn, í saman burði við mig, þegar ég kemst á flug.

Ég þyrfti ekki; nema cirka 100 manna liðssveit, mér til halds og trausts, til þess að stjaka við óværunni, sem á land okkar og fólk og fénað sækir, nú um stundir;; og það, af innlendum orsökum, vel, að merkja.

Sjálfur; er ég ekki, í neinu formi, að hylkis (líkamlegu) atgerfi, en ráðin kann ég mörg,, enda, af Merði Valgarðssyni sprottinn, og þeim Valgarði hinum Gráa, föður hans, að Hofi á Rangárvöllum - þar; með.

Með kveðjum; úr Árnesþingi - sem áður, og fyrri /

Óskar Helgi Helgason 

[Hörður Sigurðsson Diego, 28.1.2011 kl. 00:15]

Jæja .... eftir hverju eru menn að bíða? Á ekki að safna liði? Við erum þegar orðnir fjórir og ég er viss um að það verður ekkert vandamál að finna hina 97.

En Óskar ... hvað með vopn? Eiga menn bara að grípa með sér haglarann?

[Björn Birgisson, 28.1.2011 kl. 00:30]

Hvað voru Spartverjarnir í Laugaskarði margir? Hvernig fór fyrir þeim?

[Óskar Helgi Helgason (IP-tala skráð) 28.1.2011 kl. 16:12]

Komið þið sælir; á ný !

Hörður Sigurðsson Diego !

Öll möguleg tól; geta komið að hinu mesta gagni, ágæti drengur.

Björn !

Skammtíma minni mitt; leyfir mér ekki, að rifja það upp, svo; ekki skeiki. Flettu upp í Gogglara og Wíkipedíu leitarvélum, Ísfirðingur góður, til dæmis, að nefna.

Með; þeim sömu kveðjum - sem fyrri /

Óskar Helgi

[Björn Birgisson, 28.1.2011 kl. 16:18]

(úr Fornaldarsögu Hallgríms Melsteð (útg.1900; bls. 50-51)

"Nú bjuggust Grikkir og til að verja þeim landveginn. Eini vel færi vegurinn norðan úr þessalíu suður í Lókris er í gegnum Laugahlið (Þermopýlæ), sem svo er nefnt; eru þar hamrabelti í Öitafjalli á aðra hönd, en á hina maliska víkin á þeim dögum því nær alveg upp að fjallinu; var vegurinn þar sumstaðar svo þröngur, að eigi varð tveim vögnum ekið samhliða; auk þess var þar frá fornu fari múrveggur, sem Fókar höfðu hlaðið gegn árásum Þessala. Sá hét Leónídas og var konungur Spartverja, er sendur var til að verja leið þessa, og fylgdu honum 300 borgarar úr Spörtu; voru það allt rosknir menn, er áttu syni heima; áður þeir færi að heiman, drukku þeir erfi sitt og höfðu mikið við - allir vissu, að þeir gengu í dauðann. Þenna kappahóp fylltu síðan fleiri Grikkir, svo að þeir urðu alls rúmar sex þúsundir saman.

Á þeim 11 mánuðum, er Xerxes hafði verið á leiðinni, hafði hann engum óvini átt að mæta, og er hann nú fréttir, að fyrirsát sé búin undir Öitafjalli, sendir hann njósnamenn ríðandi til þess að fá vitneskju um fjölda fjandmannanna; og er hann fréttir, hve fáir þeir séu, stöðvar hann lið sitt og býst við, að slíkt fámenni muni eigi lengi bíða, er þeir líti liðsfjölda sinn. En er Grikkir sátu sem fastast, lét hann greiða atgönguna, og stóð hún svo dögum skifti, svo að eigi voru Persar nær að komast suður um, enn í fyrstu, þangað til níðingur einn grískur, að nafni Efíaltes, vann sér ævarandi svívirðu með því að segja Persum til einstígis eins yfir fjöllin, svo að þeir gátu komizt að baki þeim Leónídasi. Sendi Leónídas þá mestan hluta hersins frá sér, er hann sá að öll vörn var til ónýtis; en lög Spartverja buðu þeim að falla heldur enn flýja, og Leónídas var því eftir með Spartverja sína, 700 þungvopnaða menn frá Þespíæ og 400 frá Þebu. Áður enn þeir léti til skarar skríða, helt hann þeim veizlu eftir föngum „hina síðustu“ sagði hann „áður þeir gisti Hadesar“ . Meðan Persar þeir, er áttu að koma honum í opna skjöldu, voru enn ókomnir, gerðu þeir Leónídas hina síðustu hríð sína og felldu Persa unnvörpum; en er Persar þeir, er sendir voru um einstigið yifr fjöllin, komu að baki þeim og Þebumenn gáfust upp, lauk orustunni svo, að þeir Leónídas fellu þar allir; aðeins einn maður spartverskur, er sendur hafði verið heim sökum augnveiki með hinum öðrum Grikkjum, lifði af orustuna; svo er talið, að Persar hafi í þessa 3 daga látið 20 þúsund manna, þar á meðal tvo bræður Persakonungs og fjölda annara höfðingja sinna.

En þessi vörn hins spartverska hetjukonungs og kappa hans í Laugahliði gaf Persum, er mátu mikils hermannlegar dyggðir, mjög háa hugmynd um hugrekki Grikkja og vígfimi. Sú þjóð, sem ekki horfði í að berjast við hundraðfalt ofurefli, er hver maður hennar hafði 4 fjandmenn fyrir sér áður hann felli - slík þjóð hafði aldrei orðið fyrir Persum í öllum styrjöldum þeirra, og þeim mátti ósjálfrátt koma í hug, að ekki sjálfir þeir, heldur Grikkir væri hraustasta þjóðin, er þá var uppi, og að þessir bardagar, er háðir voru, væri lítilræði í samanburði við það, er þeir áttu fyrir höndum. Þessi fullvissa hafði mjög mikil áhrif á framhald styrjaldar þessarar, og bardaginn í Laugahliði var því sigur Grikkjum, þótt kappar þeirra felli þar."